İşitme engelli Onur Kayıhan, sporcu olarak olimpiyat oyunlarına katılsa da eğitimci olarak Samsun’da görevini sürdürüyor. Eşine az rastlanan bir hikâyeye sahip olan başarılı Kayıhan, bu güne kadar yaşadıklarını ve Deaflympics 2017’yi anlattı.
18-30 Temmuz tarihleri arasında Samsun’da düzenlenecek olan 23. Yaz İşitme Engelliler Olimpiyat Oyunları öncesinde hazırlıklar hummalı şekilde devam ederken bir kişi insanların dikkatlerden kaçmıyor. İşitme engelli T. Onur Kayıhan’ın elleri sadece konuşmaya yaramıyor. Adeta 10 parmağında 10 marifet bulunan Kayıhan, oyunlar için Samsun’da eğitimci olarak bulunurken sporcu olarak da bulunmayı son anda kaybetmiş. 28 yıldır spor yapan 35 yaşındaki eğitimci, aylar öncesinden Samsun’a gelerek çalışmalarına devam ediyor.
Onun hikâyesi henüz 3 aylıkken başlıyor. Duyan birisi olarak dünyaya gelen Kayıhan, 3 aylıkken tedavi için gittiği hastanede doktor hatası nedeniyle işitme kaybına uğruyor. 17 yaşına kadar konuşma dersleri alan başarılı eğitimcinin hayatı spor kulübüne girdikten sonra güzel bir değişime uğruyor.
“ANA DİLİM İŞARET DİLİ”
“17 yaşıma kadar işitme engelli arkadaşlarımla karşılaşmadım. Bu tip insanlar olduğunu bile bilmiyordum. Hiç işaret dili eğitimi almamıştım.Eskişehir Anadolu Üniversitesi’nde konuşma eğitimi alırken 17 yaşımda spor kulubüne seçildim. Ve gördüm ki benim gibi birçok kişi var.Ve daha sonra işaret dilini öğrendim. O zaman anladım ki işaret dili benim için çok önemliymiş veişaret dili aslında benim ana dilimmiş. Ben Türkiye’de yaşıyorum, tabii ki yaşantımda Türkçe var ama benim ana dilim işaret dili. Ve ben bunu geç de olsa öğrendim” ifadelerini kullanan Kayıhan’ın spor aşkı onu herkesten farklı bir insan yapıyor. Aynı zamanda milli düzeyde hentbol oynayan Kayıhan olimpiyat oyunları kadrosundan son anda antrenörünün kararıyla çıkarılmış. Ama o, Samsun’a sporcu olarak gelemese de eğitimci olarak görev yapmayı ihmal etmiyor.
3 AYDIR SAMSUN’DA
Çeşitli üniversitelerde işaret dili eğitimi veren Kayıhan, “Ayrıca 4-6 yaş arası öğrenci grubuna işaret dili eğitimini verdim. Ve çeşitli fabrikalara da işaret dili eğitimi veriyorum. 28 Mart’ta Samsun’a geldim. O tarihten beri 350 kadar kadar gönüllü, 35-40 tane Coda olan (Annesi ve babası işitme engelli) kişilere uluslararası işaret dili eğitimi verdim. Üniversitede ders vermem için teklifler geliyor ama Samsun’daki görevim nedeniyle üniversiteeğitimlerimi durdurdum. Ama Eylül ayında tekrar teklifleri değerlendireceğim” sözlerine yer verdi.
İLETİŞİMİN ÖNÜNÜ AÇAN DİL
Kayıhan, işaret dili eğitimine başlama sebeplerini, “İşitme engelliler ile duyma yetisine sahip insanların iletişim sorunları var.Günlük hayatta karşılaştığım zorluklar sonucu insanlar arasında bu dili ne kadar çok bilen olursa iletişim kurmamda da o kadar kolaylık sağlayacağını düşünerek eğitmen olma isteğim oluştu. Bu dil ne kadar gelişirse benim gibi olan kişiler deiletişim problemlerini daha kolay çözecek” cümleleriyle açıkladı.
Tüm engellere rağmen insanların birbirleriyle iletişim kurmasını için kutsal bir göreve soyunan Kayıhan, özellikle işitme engeli bulunmayan insanlara ders verdiğini söyledi. Deneyimli eğitimci, “Çünkü işitme engelliler zaten bir şekilde bu dili öğreniyorlar. Kendilerini ifade etmek için tek yolları bu. Ama duyan insanların işitme engelliler ile iletişim kurabilmesi için onların da bu dili bilmesi gerekiyor” dedi. Bu konuda tavsiyelerini açıklarken, “İngilizce öğretmek için İngiltere’den bir eğitmen getirdiğiniz zaman o burada Türkçe konuşmak zorunda değil, İngilizce öğretmesi yeterli olur. Daha sonra öğrenciler İngiltere’ye gidiyor orada İngilizce konuşmak zorunda oldukları için bu dili öğreniyorlar. İşaret dili eğitimi verdiğim insanların da işitme engellilere ait derneklerde, lokallerde veya spor kulüplerine sık sık giderek bu dili daha yoğun olarak konuşmaları konusunda telkinlerde bulunuyorum” şeklinde konuştu.
TOPLUM ALIŞIYOR
Sosyal hayatındaki zorlukları da paylaşan Onur Kayıhan, “10-15 sene önce ben topluluk içerisinde arkadaşlarımla konuşurken diğer insanlar çok bakıyorlardı ve rahatsız olduğumuz zamanlar oluyordu. Bazılarıkendi aralarında el kol hareketleri yaparak dalga geçiyordu. Ama şimdilerde toplum daha çok alıştı. Çok az bir kesim dışında rahatsız eden olmuyor. Artık benim için de önemli değil.Çünkü bu benim yaşantım, benim dilim. Başkalarının benim hakkımda düşündükleri çok da önemli değil” dedi.